Zerrin Sümer

A middle-aged man, Ekrem, is forced to take care of his mother, Nergis, who suffers from Alzheimer's disease. He has set aside all his dreams and ambitions in life to look after his mother who can't even remember his name. Penniless and stuck in an old flat, it's like they've been living the same day over and over. Until Ekrem's patience is put to test...

Bahar and Efsun grow up as sisters even though they don't share the same blood. Their parents work under a rich man named Mehmet Emin. Later, he finds out that Efsun is his long-lost daughter. At least, that's what the parents of the girls tell him.

Ismail's son, Tarik returns to his village after long years of being away and announces that he is engaged to a Latvian woman named Nugesha and although he doesn't have the means for it, Ismail still wants to be the one who pays for the expenses of the wedding. Several problems ensue as he tries to make sure that there is enough money for the wedding.

“Anlatacaklarım var! Vaaz vermek değil niyetim, duyduğumu söylemek. Söylemeye değer şeyler duyuyorum zira. Belki hayatı daha yaşanır kılmak için ya da belki sade, ama sade anlatmak için... Sen anlat dedi Tanrı bana, anlaşılsın diye değil, hiçbir mükafat istemeden anlat... Çünkü bir mükafattır artık bir anlatıcıya doğru düzgün anlaşılmak! Sen anlat dedi... Sen sade anlat! Umudu hatırlatsın diye umutsuzluğu, çareye yol açsın diye çaresizliği anlat... Ders verme dedi kimseye, çünkü hoca denmez öğrenmesini bitirene. Çırakları olan bir çıraktır usta, olsa olsa... Sen anlat dedi bana Tanrı, sen sade anlat.... “ Yılmaz Erdoğan, “Bana Bir Şeyhler Oluyor” oyununun kahramanı Hilmi Duran’a söylettiği bu sözlerle, yazar olarak neden böyle bir oyun yazmak zorunda kaldığını açıklamakla kalmıyor, aynı zamanda kahramanının da kimliğini ele veriyor.